Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Ανέκδοτο : Η γενιά του Πολυτεχνείου

Ο πατέρας, της γενιάς του Πολυτεχνείου, κάθεται στο σαλόνι του σπιτιού του μαζί με τον 10χρονο γιο του
και το νεώτερο βλαστάρι της οικογένειας, ένα μωρό 1 έτους.


Κάποια στιγμή αποφασίζει να εξηγήσει στον "μεγάλο" τι σημαίνουν όλα όσα ακούγονται για τις κοινωνικές τάξεις, την αντιπαλότητά τους και τον ρόλο της

εξουσίας στη ζωή μας.

- "Κοίτα παιδί μου", του λέει, "η κοινωνία είναι όπως η οικογένεια.

Στην δική μας οικογένεια για παράδειγμα, εγώ είμαι το κεφάλαιο.

Αυτός δηλαδή που κερδίζει και φέρνει τα χρήματα.

Η μητέρα σου είναι η κυβέρνηση, αυτή αποφασίζει που και πώς θα τα ξοδέψουμε.

Η υπηρέτρια είναι η εργατική τάξη.

Εσύ παιδί μου είσαι ο λαός".

- "Το μωρό πατέρα τι είναι", ρωτάει ο γιος, "ο λαουτζίκος";

- "Όχι παιδί μου, το μωρό είναι το μέλλον του λαού", απαντάει ο πατέρας.

Η ώρα έχει περάσει και πάνε όλοι για ύπνο.

Κάποια στιγμή, αργά τα μεσάνυχτα, το μωρό τα

έχει "κάνει" και κλαίει με λυγμούς.

Κανένας δεν σηκώνεται να το ησυχάσει.

Ο γιος, σηκώνεται, χτυπάει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονέων του.

Τίποτα! Μισανοίγει την πόρτα και βλέπει την μητέρα του να κοιμάται ατάραχη φορώντας ωτοασπίδες.

Ο πατέρας πουθενά.

Πηγαίνει προς την κουζίνα και από την μισάνοιχτη πόρτα βλέπει τον πατέρα του να "πηδ@ει" την υπηρέτρια.

Φεύγει αθόρυβα και από εκεί πλήρως απογοητευμένος και επιστρέφει στο δωμάτιό του.

Το πρωί, αναφέρει στον πατέρα του το βραδινό περιστατικό με το κλάμα του μωρού.

- "Να σου εξηγήσω γιε μου", λέει ο πατέρας.

- "Άσε, άσε πατέρα κατάλαβα", του απαντάει ο γιος. "Το κεφάλαιο "πηδ@ει" την εργατική τάξη, η κυβέρνηση κοιμάται του καλού καιρού, ο λαός φωνάζει, αλλά δεν τον ακούει κανείς και το μέλλον του λαού παραμένει σκατωμένο !!!

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφοδεύστε τις σκέψεις σας ελεύθερα!